این سبک در انگلستان به نام سبک مدرن، در آلمان به نام سبک جوان ( مجله ای به نام نشریه جوان که مبلغ این سبک در آلمان بود) ، در فرانسه به نام هنر نو و یا سبک گیومارد ، در ایتالیا به نام سبک آزاد، در اسپانیا مدرنیسم و در اتریش سبک جدایی ( به دلیل جدایی معماران این سبک از معماران تاریخ گرا در اتریش ) خوانده می شد.

آنتونی گائودی را میتوان خلاق ترین معمار در این سبک معرفی کرد .طرح اولیه کلیسا ساگرا فمیلیا توسط فرانچسکو ویلار انجام شده که پس از یک سال از کار کردن آنتونی گائودی جایگزین وی شد.

اصول فکری و مبانی طراحی این نهضت :

۱. انتقاد شدید از اشیا و مکتب های تقلیدی

۲. جدایی از گذشته

۳. ابداع فرم های جدید

۴. هنر مناسب زمان

۵. به کارگیری تولیدات مدرن ( فلز ) برای اسکلت ساختمان و تزئینات

۶. استفاده از تزئینات با الهام از فرم های طبیعی

اتو واگنر یکی از معماران اتریشی که ابتدا در سبک نئو کلاسیک فعالیت می کرد در سال ۱۹۸۴ خواستار روش جدیدی در معماری ، مستقل از گذشته شد. وی نیز به سبک نهضت هنر نو پیوست، از کار های او می توان به ایستگاه میدان کارلز در وین اشاره کرد

ویژگی ساختمان های این سبک را میتوان به موارد های زیر تعیین کرد:

۱.طرح بیانگر تخیلات و احساسات درونی طراح

۲.استفاده از فرم های تندیس گونه ، دوار و کورب

۳.نمایش حرکت و پیچیدگی

۴.عدم رجعت به تاریخ

۵.به کار گیری مصالح و فناوری مدرن

این سبک در ابتدای قرن بیستم ، بین سال های ۱۹۰۵ الی ۱۹۲۵ در شمال اروپا ، خصوصا آلمان ، اتریش ، هلند و دانمارک مطرح بود .

در این سبک هنرمند از بازیابی واقعیت عینی پرهیز می کند و به جای آن تصورات و ذهنیات خود را به نمایش می گذارد.

از معماران این سبک می توان به اریک مندلسون و هانز پولزیک و میس ونده رو نام برد.

این سبک به نوعی ادامه سبک نهضت هنر نو محسوب می شود .ساختمان ها در این سبک بیش تر حالت تندیس گونه و احساس برانگیز دارند.

این ساختمان بین سال های ۱۹۱۹ الی ۱۹۲۱ احداث شد . این ساختمان می بایست با بتن ساخته می شد ، ولی به علت کمبود های موجود بعد از جنگ جهانی اول ، بنا با آجر اجرا و با رویه سیمان پوشش داده شد.

جنبش فوتوریسم در شمال ایتالیا ، پیش از جنگ جهانی اول ظهور کرد .فیلیپو توماسو مارینتی، تحصیل کرده دانشگاه سوربن فرانسه ، نویسنده و نقاش ایتالیایی ، بنیان گذار این سبک بود وی در روزنامه معروف فیگارو در سال ۱۹۰۹ در پاریس منشور فوتوریسم را منتشر کرد. در سال ۱۹۱۴ با انتشار منشور معماری فوتوریست توسط یک جوان تازه فارغ التحصیل شده به نام آنتونیو سانت الیا ، سبک فوتوریسم رسما وارد حوزه معماری شد .

نکات مهم ذکر شده در منشور معماری فوتوریست توسط آنتونیو سانت الیا :

«ما در خیابان هایی که برای نیاز های بشر چهار ، پنج و شش قرن پیش ساخته شده زندگی می کنیم … محاسبات بر اساس مقاومت مصالح ، استفاده از بتن آرمه و فولاد ، مانع از معماری به مفهموم قدیمی و کلاسیک شده است. ما دیگر این احساس را نداریم که مردان کلیساهای بزرگ، خیابان های وسیع ، بنادر عظیم ، بازار های سرپوشیده ، رواق های روشن،  جاده های مستقیم و تخریب های سودمند هستیم .

ما باید شهر فوتوریسم را همچون یک کارگاه کشتی سازی پهناور و پر هیاهو ، متحرک و فعال با تمام جزئیاتش ، ابداع و مجددا بازسازی کنیم . خانه فوتوریسم باید همانند ماشینی عظیم باشد . آسانسور ها دیگر نباید همچون سوراخ های کرم در گوشه های راه پله پنهان شوند. خود قفسه راه پله به دلیل بلا استفاده بودن، باید حذف شود . آسانسور ها می بایست همانند اژدهایی ساخته شده از آهن و شیشه بر پیکر ساختمان ها بالا روند. خانه ساخته شده با شیشه بتن و آهن و عاری از نقاشی و مجسمه و غنی به سبب زیبایی خطوط و برجستگی هایش و بسیار زشت به لحاظ سادگی مکانیکی اش ، با توجه به احتیاجات و نیاز ها و نه بر طبق قوانین شهرداری ساخته خواهد شد. تزیین های اضافی باید برچیده شود و همه چیز دگرگون گردد.

بیایید بناهای تاریخی ، پیاده رو ها ، پاساژ ها و راه پله ها را واژگون کنیم. بیایید خیابان ها و میدان ها را پایین ببریم و سطح شهر را بالا بیاوریم. همان گونه که پیشینیان منبع الهام خود در هنر را در طبیعت جست و جو می کردند ، ما باید منبع الهام خود را در جهان مکانیکی که به وجود آورده ایم. هر نسلی باید شهر خود را بسازد»

عمر جنبش فوتوریسم نسبتا کوتاه بود و هیج ساختمان مهمی به این سبک ساخته نشد. شروع جنگ جهانی اول ، آغازی بر پایان جنبش فوتوریسم بود.

فوتوریسم را در فارسی به معنای آینده نگری می توان ترجمه کرد .

شکل کالبدی و مباحث نظری معماری فوتوریسم به صورت زیر خلاصه می شود:

۱. توجه به علم و تکنولوژی جهان آینده

۲. تاثیر حمل و نقل سریع السیر بر زندگی مدرن

۳. گسست از گذشته

۴. حذف تزیینات

۵. بلند مرتبه سازی

۶. نمایان کردن اجزای عملکردی و تکنولوژیک ساختمان

اینها مواردی بودند که بعد ها تاثیربسیار زیادی بر افکار و طرح های معماران مدرن متعالی داشتند.

شهر صنعتی توسط “تونی گارنیر”، معمار و شهرساز فرانسوی به عنوان یک شهر ایده آل مدرن طراحی شد.

از ویژگی های مهم این شهر می توان به استفاده از شبکه شطرنجی با بلوک های بزرگ شهری، خیابان ها و بلوار های عریض و طویل و همچنین منطقه بندی در این شهر اشاره کرد.

در این شهر تمام بناها بتنی بودند، خانه های خصوصی به شکل مکعب و ساختمان های عمومی با سایبان های کنسول شده به همان گونه که در خانه های فرانک لوید رایت ملاحظه می شود طراحی شده بود .

شهر صنعتی در سال ۱۹۰۴ به نمایش عمومی در آمد .این شهر که برای اسکان ۳۵ هزار نفر طراحی شده بود، هیچ گاه ساخته نشد ولی به صورت الگوی اولیه برای توسعه و طراحی شهرهای مدرن در قرن بیستم در آمد./منبع: عصر ساختمان